مسابقه طراحی پلان اندرزگو یکی از چالشی ترین مسابقات طراحی پلان طرح تو طرح بود.

ملک فوق حاصل تجمیع دو پلاک بوده که پلاک اول به مساحت 1156 مترمربع می باشد که برای آن جواز اخذ گردیده و در حال حاضر تخریب گردیده است پلاک دوم به مساحت 560 مترمربع می باشد که می بایست بصورت تجمیعی با پلاک اول احداث گردد. این مسابقه در کل 17349 بار بازدید شد و  136 نفر در آن شرکت نمودند، 27 طرح ارسال شده و 27 نفر از طراحان سایت برای اولین بار به 10 طرح برتر از نظر خودشان رای دادند. تعداد 103 پرسش و پاسخ هم مطرح شده است.

این مصاحبه قبل از تعیین نفرات برتر انجام شده است. برای دیدن اطلاعات و شرایط مسابقه اینجا کلیک کنید.

در ادامه نظر مهندس نیک افکار را در رابطه با کلیت مسابقه و پلان های ارسال شده جویا شدیم. مهندس نیک افکار فارغ التحصیل رشته معماری از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۲ است. اودر کنار معمارانی چون مهندس باقرلی و مهندس احمدی کسب تجربه کرده و طراحی پروژه های مسکونی ، اداری ، تجاری و درمانی بسیاری را برعهده داشته است.

نظر کلی خودتان را در رابطه با طرح تو طرح بفرمایید:

به نظرم طرح تو طرح  سامانه ی خوبی است، در کل چند پلتفرم دیگر مثل این هم درایران داریم که البته فعال نیستند و به نظرم علاوه بر کلیت آن، در جزییات هم در حال بهتر شدن است، یکی از ضعف های مسابقات، مبالغ پایین آنها بود که کم کم بهتر شده است. برای مثال در همین پروژه ی اندرزگو اگر دو نفر به صورت تیمی هم باهم کار میکردند، حتی اگر جایزه ی هجده میلیون تومانی نفر اول را هم در نظر نگیریم، برای نفر دوم مسابقه در عرض فقط دو هفته، چنین درآمدی (نه میلیون تومان) بسیار خوب است حتی برای کسی که مشغول کار می باشد هم میتواند در چند روز تعطیل یا غیرکاری در این مسابقه شرکت کند و درآمد خیلی خوبی داشته باشد.

-البته باید این موضوع را هم در نظر بگیریم که بعضی مسابقات جایزه ی کمی دارند، چون حجم کار کم است. ولی ما برای مسابقات یک حداقل مبلغ در نظر گرفتیم که حدودا معادل سه میلیون تومان می باشد که حتی برای معمارانی که مشغول کارهستند هم به صرفه باشد و کیفیت مسابقه بالا برود. در کل نظرتون راجع به این مسابقه چیست؟

مسابقه ی اندرزگو خیلی مسابقه ی بزرگ و خوبی بود ولی متاسفانه خودم به خاطر درگیری های شخصی نتوانستم شرکت کنم ولی به بعضی طرح ها رای دادم.

-به نظرتون چالش های طراحی پلان های بزرگ مثل این پروژه که هفت واحدی بود چیست؟

این پروژه از نظر جایگذاری و لکه گذاری واحد ها خیلی مشکل داشت یعنی بهترین نور ها می رسید به واحد های کم متراژ و برای واحد های بزرگ نورگیری خوبی درنظر گرفته نمی شد و فکر میکنم این یک مشکل بزرگ برای فروش باشد ولی این سلیقه ی کارفرما بوده است. در کل در پلان های کوچک ما با چند حالت بیشتر روبرو نیستیم ولی در این نوع پلان های بزرگ ما با هزاران حالت روبرو هستیم که یکی از اصلی ترین چالش هایش این است که واحد های زیادی که داریم را چگونه کنار هم بچینیم که اولا پلان داخلی خوبی داشته باشیم و دوما کمترین مقدار مشاعات را ایجاد کنیم که از نظر اقتصادی هم مقرون به صرفه تر باشد.

-به نظر شما در این نوع طراحی ها، طراحان نیاز به چه نوع اطلاعاتی از کارفرما دارند و آیا در پلان اندرزگو این اطلاعات داده شده یا خیر؟

در این مسابقه اطلاعات به صورت کامل به طراحان داده شد و این خیلی جالب بود که حتی یک سری ضوابط شهرداری تهران هم نوشته بودند که طراح از لحاظ فکری و سلیقه ای به کارفرما نزدیک تر شود،به طوریکه ضوابط نورگیر ها و راه پله ها و .... داده شده بود.

 

-در پلان های دریافت شده آیا پلانی بود که این ضوابط را رعایت نکرده باشد؟

 

خیلی زیاد، حتی یک مورد بود که دو راه پله را دقیقا کنار هم قرار داده بود و حتی درهای راه پله دقیقا کنار هم قرار داشت که به هیچ وجه خواسته ی کارفرما نبود و طراحان باید خیلی به خواسته و ضوابط توجه کنند.

-حالا پلان ها را مورد بررسی قرار بدیم. نظرتون را در رابطه با طرح خانم نیرالسادات علوی بگویید:

 

 

این دقیقا یکی از طرح هاست که ضوابط را اصلا رعایت نکرده اند. نه فواصل بین راه پله ها رعایت شده نه راه پله دوربندی شده، حتی عرض راه پله را 4.60 در نظر گرفتند که عرض خیلی زیادی است و با عدم رعایت یک سری ضابطه ی ساده کل زحمت را از بین بردند. اگر این را برای بررسی به شهرداری ببریم، همان ابتدا روی کل طرح خط می کشند. درواقع در چنین پلان هایی جانمایی راه پله و آسانسور خیلی مهم است و اگر آنرا خوب انجام دهیم تقسیم واحد ها بخوبی انجام می شود. در ضمن یکی از نکات مهم در مسابقه، پرزنت و ارائه ی خوب است که در این طراحی این مساله بسیار ضعیف می باشد، اندازه گذاری ها خیلی زیاد و شلوغ بوده، نام گذاری فضا انجام نشده، دیوار ها و واحد ها رنگبندی متفاوت و یکدست ندارند و حتی نقشه روبه شمال نیست و ظاهرا ارزشی برای کار خودشان در نظر نگرفته اند.

-طراحی پارکینگ را هم ببینیم:

 

 

در پارکینگ ضوابط رعایت شده ولی مشکل راه پله و آسانسور در پارکینگ هم به چشم می خورد.

 

-طرح آقای محمد قاسمی:

 

این طرح نسبت به طرح قبل ضوابط را بیشتر رعایت کرده ولی طرح هم خیلی قوی نیست. راه پله جدا از هم و خوب است، پارکینگ درست چیدمان شده اما ایراد بزرگ آن این است که لابی آسانسور ندارد که با قرار دادن آن تعدادی پارکینگ کم میشود ولی درمجموع این طرح بهتر از قبلی است.

-پلان طبقات را هم ببینیم:

 

این طراح نوشته ها را زرد کرده است و اینقدر رنگ بدی انتخاب شده که با زوم هم نوشته ها خوانا نیستند. ولی خوب کلیات طرح خیلی بهتر از طرح قبلی است، چیدمان واحد ها بد نیست، داخلی واحد ها هم مناسب است، تقسیم فضا ها نسبت به کار قبل خیلی بهتر اتفاق افتاده است.

 

-یکی از ویژگی های پرزنت خوب این است که در چنین پلن های پرکار و شلوغی هر واحد با رنگبندی خاص خودش جدا شده باشد تا هر شخصی که طراحی را می بیند خیلی سریع فضا ها را از هم تشخیص دهد.

بله دقیقا، یکی از ویژگی های اصلی یک پرزنت خوب، ایجاد رنگبندی در پلن است. برای مثال همین کار، طرح واقعا خوبی است ولی به خاطر پرزنت ضعیف نمره ی منفی میگیرد و در وهله ی اول مزایای آن به چشم نمی آید.

-طرح بعدی توسط آقای علی اخوان:

 

 

این طرح هم مشکل پرزنت دارد و حتی نوشته هایش را درست نکردند، البته این موضوع در خود معماری خیلی مهم نیست ولی برای یک مسابقه، پرزنت و مقایسه خیلی مهم است. درهمین طرح وقتی من که یک معمار هستم درست متوجه طرح نمی شوم پس قطعا کارفرما هم این مشکل را دارد و این طرح را بررسی دقیق نمی کند و وقتی گزینه های کارفرما زیاد باشد، به  طرح بعدی می پردازد. البته این پلن از لحاظ ضوابط پارکینگی خوب است.

با این رنگبندی اصلا نمی شود فهمید و یک حجم عظیمی را وسط کار خالی گذاشتند که فکر می کنم لابی طبقات است. ما در اتوکد لایه بندی رنگ داریم و از رنگ های مختلفی استفاده میکنیم که بتوانیم بین لایه های مختلف تمایز قائل شویم ولی بعد از اتمام طراحی و موقع پرینت تمام رنگ هارا مشکی می کنیم و فقط برای پرزنت، بهتر است درلایه های کلی تر مثل واحد ها رنگبندی انجام دهیم که خروجی تمیز و خوبی داشته باشیم. مشکل دیگر طرح این است که ورودی واحد ها به بخش خصوصی است و بعد از گذر از بخش خصوصی وارد بخش عمومی هال و پذیرایی میشویم. به نظرم کسی که بخواهد در چنین مسابقه ی بزرگی شرکت کند باید بداند با چنین طرح هایی هیچ شانسی ندارد.

 

-بله دقیقا. طرح خانم مهناز دولت آبادی را ببینیم:

 

خوب این طرح پرزنت خیلی خوبی دارند و با زوم هیچ تغییری در کیفیت ایجاد نمی شود. چیدمان پارکینگ خوب است، فاصله ی دو راه پله بنظر تامین نشده ولی قابل قبول است.

 

از لحاظ چیدمان واحد ها خوب است، چیدمان داخلی هم به نسبت خوب است، ضوابط کارفرما را تقریبا رعایت کردند و درکل معماری قوی تری از تمام موارد قبل دارند. البته این را هم باید در نظر گرفت در پلن های بزرگ هیچ پلن صد درصد خوبی وجود ندارد و به هر طرحی می توان ایرادی گرفت چون در واقع ماهیت کار معماری این است، وقتی شما چیزی را بدست بیاورید  چیزی را هم از دست می دهید.

 

-نظرتان در رابطه با طرح آقای میلاد شمس چیست؟

 

این طرح جزو مواردی بود که خیلی خوب ارائه شده ولی ضوابط را اصلا رعایت نکرده اند، دقیقا دو راه پله کنار یکدیگر و حتی درب جداگانه ندارند. طراح باید توجه کند که مسابقه یک بخش از قضیه است و بخش دوم موضوع اجرایی بودن طرح است. خیلی از طرح ها مثل این اصلا سازه را در طرح ایجاد نکردند و مشخص نیست برای اجرا کردن کار چگونه باید عمل کرد.

 

-درست می گویید و متاسفانه بسیاری از طرح ها جنبه ی اجرایی ندارند. طرح آقای مصطفی ستوده را ببینیم:

 

 

این طراح کلا یک راه پله گذاشتند و اگر به انتخاب من بود قطعا این انتخاب آخرم بود.

 

- طرح آقای فرداد قاسم زاده:

 

 

جایگذاری پله ها و چیدمان پارکینگ خوب است، همه ضوابط را رعایت کردند و حتی برای اتاق تاسیسات دو درب در نظر گرفتند. برای پله داکت تهویه گذاشتند، برای آسانسور لابی و برای انبار ها فضای مانور در نظر گرفتند.

 

 

درکل طراحی خوبی است، مثلا در واحد شمال غربی فضای خصوصی و عمومی را خیلی خوب از هم جدا کردند، هم چیدمان واحد ها خوب است هم چیدمان داخلی. سازه را هم در طراحی آورده اند. البته در ریزه کاری ها و تامین یک سری خواسته های کارفرما ایراد دارد ولی در کل کار با کیفیت و خوبیست.

 

طرح بعدی، طرح خانم الناز کمره ای:

 

برای پارکینگ ها به جای علامت ماشین، مثلث قرار داده اند، درست است که این موضوع خیلی ساده و پیش پا افتاده ای است ولی همین ظواهر روی ذهن کارفرما اثر دارد. متاسفانه حتی جهت شمال نقشه هم جا به جا شده. از نظر ضوابط و معماری طرح متوسط و شاید خوبی است ولی وقتی ظاهر طراحی خوب نباشد رغبت به بررسی آن کم می شود.

 

در واحد جنوب شرق (که البته در تصویر شمال و جنوب جا به جا است) آشپزخانه کنار اتاق بوده و قسمت خصوصی و عمومی بخوبی جدا شده است. نقشه به طور کلی خوب است ولی سازه را بررسی نکردند و ایراد های ظاهری هم دارد.

 

-مورد بعدی، طرح آقای نوید افشار قوچانی:

 

این طرح، چیدمان پارکینگ خوبی دارد، ارتباطات فضایی خوب است، سازه رو ایجاد کردند و ضوابط پارکینگ و رمپ ها و راه پله ها رو رعایت کردند. تا اینجا یکی از طرح های خیلی خوب بود.

 

ببینید چقدرخوب فضا هارا با رنگ جدا کردند و شما در همان وهله ی اول متوجه تمایز فضا ها و واحد ها می شوید. از لحاظ ضوابط هم رعایت شده و فاصله ی پله ها از همدیگر مناسب است. در کل روی کلیات و جزییات پلان خیلی خوب کار کردند و یکی از کارهایی بود که من به ایشان رای دادم.

 

-طرح بعدی از آقای علی علی بابائی:

 

پارکینگ خوب چیده شده، سازه رعایت شده، یک مقدار ضوابط راه پله و آسانسور مشکل دارد که قابل حل است.

 

 

ببینید دیوار ضخامت زیادی دارد و بقیه اجزا باید به صورت خیلی باریکتر تعریف شوند که مثل این طرح باعث شلوغی پلن نشوند. و خیلی جالب است که این طراح همین طرح را بدون هیچ تفاوتی  با دو آی دی مختلف ارسال کردند. و من موقع رای دادن متوجه آن شدم. سوال این است که مگر تاثیری در رای دهی دارد؟

 

-قطعا هیچ تاثیری ندارد!

 

درکل مثل معماری پارکینگ، معماری واحد ها هم خوب است ولی فکر میکنم مطابق میل و سلیقه ی این کارفرما نیست چون کارفرما هال خصوصی می خواستند ولی ایشان رعایت نکردند. ولی مشخص بود که بدون فکر کار انجام نشده و کار قابل توجهی است.

 

-طرح آقای وحید رهبری را بررسی کنیم:

چیدمان خوب است و منظم طراحی شده.

 

یک مشکل دارد و آن هم کنار هم بودن پله هاست البته قابل حل است و می شود با جا به جا کردن درب پله ها مشکل را حل کرد. یک نکته ی با اهمیت این است که کارفرما به متراژ کل مسکونی و کل مشاعات خیلی توجه می کند و برای مثال در این پلان، مشاعات متراژ زیادی را از بین برده است.

 

-طرح بعدی، طرح آقای علی قویمی:

 

این یکی از کار هایی بود که رای دادم و فکر میکنم طراح آن یکی از برندگان پروژه ی مانا هم بوده است. حتی سایه اندازی کار را هم در طراحیشان آورده اند. پارکینگ ها خیلی خوب طراحی شده، چهار آسانسور تعبیه شده و راه پله ها هم بسیار خوب دیده شده است. سازه را در کار در نظر گرفته و تا اینجا به نظرم مشکلی نداشت.

 

ببینید رنگبندی به خوبی انجام شده و هرکسی با دیدن پلان به راحتی می تواند فضا ها را از هم جدا کند. راه پله ها و آسانسور ها خوب است، مقدار فضای مشاعات مناسب است، هال و فضای خصوصی از هم جدا است و درکل طراحی خیلی خوبی انجام شده. این طرح یک پلان پرتکرار برای این نوع آپارتمان هاست و معمولا به خاطر رعایت فضا ها و ضوابط بسیار مورد قبول واقع می شود. البته یک مشکل دارد که آن هم مربوط به واحد جنوب غربی است که مساحت اتاق ها از مساحت هال و آشپزخانه بیشتر شده و به نظرم این موضوع جالب نیست.

 

-پلان بعدی، طرح خانم سپیده معراجی:

 

ضوابط را رعایت کردند ولی پرزنت خیلی ضعیفی دارند.به نظرم مورد بعدی را بررسی کنیم.

 

-بسیار خوب، طرح بعدی،طرح خانم ملیکا درویشیان:

 

خیلی ضعیف کار کرده اند و حتی تعداد واحد مورد نظر کارفرما را هم برآورده نکرده و پنج واحد ایجاد کرده اند.

 

-متاسفانه مشخص است ضوابط کارفرما را مطالعه نکردند، طرح بعد طرح خانم بهاره بهزادی است:

 

پارکینگ و فواصل پله ها خوب رعایت شده. سازه را بررسی کردند.

 

دراین طرح هم متاسفانه اصلا به ضوابط کارفرما توجه نشده و پنج واحد را طراحی کرده اند. طراحان باید به این موضوع توجه کنند که ممکن است پروژه به صورت قرارداد مشارکت باشد و کارفرما ملزم به ایجاد ضوابط قرارداد باشد.

 

-دقیقا، حتی طراحان در صورت داشتن پرسش، می توانند از سایت پرسش و پاسخ داشته باشند و چنین مشکلاتی را رفع کنند.

طرح بعدی را مشاهده کنیم، توسط خانم سارا عرب:

 

 

پارکینگ ها قابل قبول و خوب هستند. راه پله ها فاصله ی کمی از هم دارند ولی باز هم قابل چشم پوشی است.

 

ایشان هم به جای واحد ها، فضا هارا با رنگ از هم متمایز کردند وهمانطور که مشخص است بیشتر موجب سردرگمی می شود. این نوع متمایز کردن برای وقتی خوب است که ما دو یا سه واحد برای طراحی داریم و وقتی تعداد واحد بیشتر باشد اصلا مناسب نیست. این طرح از لحاظ معماری هم ضعیف است و اگر به واحد شمال شرقی نگاه کنید متوجه می شوید که چهار درب (سه اتاق و یک حمام) درسه محل بسیار نامتناسب قرار گرفته اند.

 

-پلان بعدی را که برای آقای ایمان مرتضوی هست ببینیم: